O DA BENİM KADAR ÇARESİZ

Yine hüzünlerdeyim bu gece,
Ne fırtınalar koptu içimde,
Sormak istedim olmadı.
Kaç kere yutkundum bir bilsen...
Sözlerim düğümlendi.
Boğazımda hece-hece!
Sebebine gelince?
Tekrarı yersiz ve gereksiz ama..
Yine arkana bakmadan;
Çekip gittin sessizce...

Gecenin sessiz gümbürtüsü çöktü üzerime.
Mıhladı sensizliğin acısı
Sol yanımın derinliklerine.
Başımı kaldırıp ben diye, baktım yıldızlara...
Yıldızlar bile ağladı; benim bu halime.
Naçar ettin beni sen-sen diye haykıran dertlerimle.

Oysa sen, can yoldaşım.
Oysa sen tek sırdaşım
Oysa sen diğer yarım.
Oysa sen beraber yaşlanacığım.
İnciltmeye kıyamadığım.
Üzerine gül koklamadığım,
Yarınlarımı paylaşacağım,
Oysa sen sağ elimde basparmağım...!
Peki ben neyim bu gece.

Başparmağım yok-yok bu gece.
İki gözüm var-iki çeşme ağlıyor.
Yaşı biri içime.
Diğeri sessizce yüzümde akıyor.
Milim milim hep tenimi, hemde içimi dağlıyor.
Bak gözyaşım çeneme geldi.
Yolun sonu, nereye düşer meçhul..?
Oda benim kadar çaresiz...

Toprak bile yarım kalır.
Taşsız, agaçsız,otsuz ve çimensiz.
Ecel bile gelmiyor sebepsiz.
Dilini mi yuttun? lal'mı oldun?
Yakıştımı sana ey sevgili..!
Bırakmadın mı beni söyle,
Çeneme gelen, gözyaşı kadar sensiz ve çaresiz...!!!
                                                            
                                    (HALİS YIKAR)
                                    (ŞİİR ADAMI)