''Umut Yolcusu''
Bir sandala bindim.Adı umut.!
Beni hayellerime, umutlarıma götürecekti.
Noksan olan yanımı tamamlayacaktı.
Açıldık engin denizlere...
Ne fırtınalar atlattık beraber.
Yeterince yol aldığımı:
Yolun yarısını aştığımı sanıyordum
Birden sandal su almaya başladı.
Hata nerde kimde? diye düşündüm.
Yola çıkarken ben mi? sandalı kontrol etmedim,
Yoksa sandalın sahibi!
Kürekleri papuk ipliği ile mi bağlamış..?
Kayın kadar sağlam sandığım kürekler:
Meğerse saman kağıdıymış.

Kahrolmak mıdır? umut yolcularının kaderi,
Yada anlaşılmamak gibi kabullenilemez bir kapris mi?
Kaç sene kaç gün geçti ortada dilek olay..!
Yürek derinliklerine bir kelime dahi atlamadan harfiyen,
İnci taneleri gibi ilmek ilmek işlenen sevgi,
Bir anda heba olup gitti..!

Sineye çekilmeyen gururun hazin sonu mu?
Demek lazım bilemiyorum:
Yada yarı yolda bırakılmakmı?
Veya hatır gönül vefa denen üç anlamlı kelimeyi,
Telafuz edemeyen bir dile sahip olmak mı?

Bir duygu denklemi içindeyim: muamma gibi.
Beynim zonkluyor çözmeye çalışıyorum.
Hata nerde kimde diye?
Geçmişimi bir bir tarıyorum..
Başkasına ceza kesmek: neyime diyorum.
Duygularım yoğunlaşıyor, gözlerim doluyor..!
Yinede kendime yediremiyorum:ağlamıycam ağlamıycam.
Ama kendime hüküm giydiriyorum...!

Sandalın sahibi karşımda duruyor,
Ok yaydan çıktı birkere hedef belli!
Bakın bakın nasıl vuruyorum..
Sandalın sahibi bana mahkeme duvarı olmuşsa!
O mahkeme duvarı beni bakışlarıyla yargılıyorsa:
O zaman suçluda benim mahkumda.
Sana zahmet vermem? korkma sakın..!
Kendi ellerimle kurdum (darağacımıda) 
Hadi hadi durma..! ellerin titremesin,
Vur tekmeyi altımdaki (iskemleye)..!
Çek çek ipimide bitsin...!
Umut yolunda: mahkum olmak varsa eğer,
Vefasızların dünyasında yaşamak niye..?

Sevgi pınarının musluğunu açmış,,
Mutluluğa yürüyen ''umut yolcusuyum'' ben..!
Ne can alırım, ne hatır gönül kırarım,
Nede can evinden vururum.
Umut yoluysa yürüdüğüm,
Zorluğunuda çilesinide bilirim.
Çözemediğin bir farkımız var..!
Ben ölürkende gülümserim...!!!
Anlamadım anlaşılmamak niye?
Bir yar sevdik uğruna sabır taşı oldum.
Bilseydim bari sebep sebep niye...?

Yarı yolda bırakıldım, satıldım mı? bilmiyorum!!
Anlayabilseydim keşke ucuza mı gittik! pahalıya mı diye?
Sakın ha! bana benzeme benzersen,
Ateş olmadanda yanarsın..?
Ben sadık oldum anlayana,
Sevdiğini satmayı yarı-yolda bırakmayı,
Seninde başına gelirse anlarsın.
Başına saksı düşünce beni çok ararsın..!
Çok çok uzaklarda olucam...
Unutman mümkünmü!
Ben beni seni yüreğinin en derin yerine mıhladım..!
Beton çivisi gibi çaktım.
Silgisi icad edilmeyen kalemle yazdım.

AH ah..! adresim belli.
Ben: Sadık dostlar mahallesi,
Vefasızlık yaşanmaz caddesi,
Hatır-gönül unutulmayan,
Yarı-yolda bırakmayan sokakta oturuyorum.
Sana değmez ama...!
Kapım sana herzaman açık,
Tanrı misafirim ol.  buyur gel..!

Yüzünde utanç olmasın yeter.
''Anlayana anlayana tabiki''..!
                                         Halis Yıkar
                                         (şiir adamı)
(Şiirler kaynak gösterilmeden ihtibas veya izin alınmadan başka bir amaç için kullanılamaz. Aksi takdirde 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasasına göre suç teşkil eder)